RSS Sar Sanghachalak Mohanji Bhagawat-మోహన్ జీ భాగవత్

Share on Whatsapp

Read More

పరోపకారార్థం ఇదం శరీరం-Chaganti Koteswararao speeches

ఫ్లారెన్స్‌ నైటింగేల్‌ ఒక సాధారణ నర్సు. దీపం చేత పట్టుకుని వ్యాథిగ్రస్థులు, యుద్ధంలో క్షతగాత్రులయిన వాళ్ళ కోసం రోజుకు 20 గంటలపాటు విరామం లేకుండా సేవ చేసింది. రోగులను ఆమె ఎంతగా ఆత్మీయంగా చూసుకునేదంటే, ఆమె అటుగా వెడుతుంటే అక్కడ పడిన ఆమె నీడను ఆదరణ భావంతో ముద్దాడేవారు. ఆమె సేవ అంతగా మెప్పించేది. ఆ క్రమంలో ఆమె మంచంపట్టింది. ఆ స్థితిలోకూడా ఆమె ‘నోట్స్‌ ఆన్‌ నర్సింగ్‌’ పేరిట ఒక పుస్తకం రాసింది. అది ప్రపంచమంతటా ఆదరణ పొందింది. ఆస్పత్రుల నిర్వహణలో ఈరోజుకూ దానిని ప్రామాణికంగా భావిస్తారు. ఎప్పటి నైటింగేల్‌..!!! ఇప్పటికీ ఆమెను తలచుకుంటున్నాం.

మార్గరెట్‌ ఎలిజబెత్‌ ఎక్కడో పుట్టింది. స్వామీ వివేకానంద ప్రసంగాలకు పరవశించిపోయింది. స్వామి ఆహ్వానంపై భారతదేశానికి వచ్చి ఇక్కడి భాషలు నేర్చుకుంది. చాలా కష్టాలకోర్చి పాఠశాలలు పెట్టి స్త్రీలనెందరినో విద్యావంతులను చేసింది. ‘‘నిన్ను నీవు సమాజానికి నివేదన చేసుకున్నావు. అందుకని నీకు నివేదిత అని పేరు పెడుతున్నా. నిన్ను భారతదేశం సోదరీ, అని గౌరవిస్తుంది’’ అన్నాడు వివేకానందుడు. అలా ఆమె ‘సిస్టర్‌ నివేదిత’ అయింది. చాలా పుస్తకాలు కూడా రాసింది. వాటిమీద లక్షల రూపాయలు రాయల్టీ వస్తాయని తెలిసి కూడా వాటిని రామకష్ణ మిషన్‌కు రాసిచ్చింది. ఎక్కడి ఎలిజబెత్‌ !! కాటన్‌ ఎక్కడి వాడు !! చివరకు అన్నార్తులకు లేదనకుండా ఏళ్ళ తరబడి తల్లిలా ఆకలి తీర్చిన మన డొక్కా సీతమ్మ.... వీళ్ళందరూ ఎవరు !!!....‘‘కులం, మతం, జాతి, ప్రాంతం, భాషవంటి పట్టింపులు’’  ఏవీ లేకుండా ఉపకారం చేయడమే పరమ ధర్మంగా భావించి, అలా జీవించి చరితార్థులయ్యారు. 

అరబిందో జీవితాన్ని చూడండి...స్వాతంత్ర్య సంగ్రామం నాటి రోజుల్లో... ‘ప్రజలను ప్రేరేపిస్తున్నారు’ అనే నేరంకింద ఆయనతోపాటు ఆయన సహచరులను జైళ్ళల్లో పెట్టారు. అవెలా ఉండావో తెలుసా....పడుకోవడానికి, కూర్చోవడానికి కూడా వీలు లేకుండా గదుల్లో గోతులు తవ్వి ఉంచేవారు. నీళ్ళు తాగడానికి అల్యూమినియం పాత్రలు పెడితే ఎండలకు అవి బాగా వేడెక్కి ఉండేవి. దాహం తీరదు. ఒక పింగాణీ పళ్ళెం, ఒక చిన్న పింగాణీ చిప్ప ఇచ్చేవారు. నీళ్ళు ముంచుకుని తాగాలన్నా, కూర వేసుకోవాలన్నా, చేతులు కడుక్కోవాలన్నా, స్నానం, శౌచం అన్నీ వాటితోనే. తారుపూసిన డబ్బాలు కూడా ఇచ్చేవారు. మలమూత్రాలు వాటిలో విసర్జించాలి. రోజుమొత్తం మీద ఒకసారో రెండు సార్లో ఎవరో ఒక వ్యక్తి వచ్చి అవి తీసేస్తాడు. ఆ పక్కరోజు అతనొచ్చేదాకా వాటిలో ఉన్నవి అంతే. ఇదంతా ఒకే గదిలో. ఒక రోజు, వారం కాదు, సంవత్సరాల తరబడి ఆ గదుల్లో అలా మగ్గిన మహనీయులు తీసుకొచ్చి ఇచ్చిన స్వాతంతా్ర్యన్ని  అనుభవిస్తున్నాం. ఇది అనుక్షణం గుర్తుంటే మనకు లంచం, అవినీతి, బంధుప్రీతి వంటి అవలక్షణాలు అబ్బవు. అందుకే జనగణమన పాడేటప్పడు మనం తప్పక గుర్తుంచుకోవలసింది వీరి త్యాగాలను. అలాగే  సర్వసుఖాలను వదులుకుని దేశ సరిహద్దులను తమ కంటికి రెప్పలా కాపాడుతున్న మన సైనికులను కూడా. వీటిని మీరందరూ గుర్తించి మెలగాలన్న ఆర్తితో ఈ జాతి వైభవాన్ని రక్షించే బాధ్యతను కలాం ఈ దేశ విద్యార్థులమీద, యువతీయువకులమీద పెట్టారు.  దానికి అవసరమైన శక్తి వారికి చేకూరాలని నేను  భగవంతుడిని వేడుకుంటున్నాను.

బ్రహ్మశ్రీ చాగంటి కోటేశ్వరరావు 

Read More

Gauthamudu-గౌతముడు

సప్తరుషులలో గౌతముడు ప్రసిద్ధుడు. అహల్యా-గౌతముల వృత్తాంతం వాల్మీకి రామా యణంలో విపులంగా ఉంది. అహల్యా-గౌతముల కుమారుడు శతానందుడే జనకమహారాజు పురోహితుడు. విశ్వమిత్రుని వెంట వచ్చిన రామ లక్ష్మణులకు స్వాగతం పలికి సీతారామ కల్యాణం జరిపించిన మహనీయుడు.

కొందరి దాంపత్య జీవితాలు అర్ధంతరంగా ఏదో ఒక నెపంతో విడివడతాయి. మళ్లీ సానుకూల సమయం వచ్చినప్పుడు కలసి మెలిసి జీవిస్తారు. అహల్యా గౌతములిద్దరూ లోకోపకారానికి కృషి చేసినవారే. ఇద్దరి జన్మవృత్తాంతాలూ మహత్తర మైనవే.

బ్రహ్మ మానస పుత్రులలో గౌతముడు ఒకడు. ఆయన తపస్సంపన్నుడు. భూలోకంలో తపస్సు చేసుకుంటూ ఆశ్రమవాస జీవనం కొనసాగిస్తున్నాడు. ఆయన బ్రహ్మచర్యవ్రత దీక్షలో ఉన్నాడు.

బ్రహ్మదేవుడు దేవతలను, రాక్షసులను సృష్టించాడు. కాని సముద్ర మథనం తర్వాత విష్ణువు ధరించిన మెహినీ అవతారం ముందు దేవలోకంలో అప్సరసలు దిగదుడుపయ్యారు. లోకాలన్నీ సృష్టించడం చేతకానివాడని బ్రహ్మను ఆడిపోసుకున్నాయి. అతిలోకసుందరిని సృష్టించాలని బ్రహ్మ సంకల్పించాడు. ఫలితమే అహల్య. అద్భుత సుందరి.

ఆమెను బ్రహ్మదేవుడు ఎవరికిస్తాడా? అని అందరూ ఆశగా ఎదురు చూస్తున్నారు. ఆ అదృష్ట వంతుడు బ్రహ్మ దృష్టిలో తపస్సంపన్నుడైన గౌతముడే. ‘నీకీ అహల్య నిస్తున్నాను’ అని ఇచ్చాడు. అహల్య మీద తాము పెంచుకున్న ఆశలన్నింటినీ బ్రహ్మదేవుడు తుంచేశాడని ఇంద్రాది దేవతలంతా అనుకున్నారు.

అహల్య చాలా చిన్న పిల్ల. ఆమెను తీసుకెళ్లి గౌతముడు ఆశ్రమంలో పెంచాడు. పెరిగి పెద్దదయిన అహల్యను తీసుకెళ్లి గౌతముడు బ్రహ్మకే ఇచ్చాడు. ఇంద్రాది దేవతలందరూ బ్రహ్మ చుట్టూ మూగారు. మాకివ్వమంటే మా కివ్వమన్నారు.

నిస్సంగుడైన గౌతముడు అడగలేదు. బ్రహ్మదేవుడు దేవతలకు ఒక పరీక్ష పెట్టాడు. కన్యావరణంలో పరీక్షలొక భాగం. మత్య్స యంత్రాన్ని ఛేదించి అర్జునుడు ద్రౌపదిని పొందాడు. శివధనుర్భంగం చేసి శ్రీరాముడు సీతాకర గ్రహణం చేశాడు.

బ్రహ్మ ఓ పరీక్ష ప్రకటించాడు. భూప్రదక్షిణ చేసి ఎవరు ముందుగా వస్తారో వారికి అహల్య దక్కుతుందన్నాడు. ఉరుకులు పరుగుల మీద దేవలోకం, భూలోకంలో ఉండే మహర్షులంతా భూప్రదక్షిణకు బయలు దేరారు.

గౌతముడు బ్రహ్మజ్ఞాని. ఒక ఉత్తమ జాతి గోవు సమీపంలో గడ్డి మేస్తూ కన్పించింది. దాని దగ్గరకు వెళ్లి భక్తి శ్రద్ధలతో మూడుసార్లు ప్రదక్షిణ చేసి బ్రహ్మ దగ్గరకు వచ్చి స్మృతి వాక్యం ప్రకారం నా భూప్రదక్షిణ పూర్తి అయిందన్నాడు.

అహల్యను గౌతమునికిచ్చి బ్రహ్మ వివాహం చేశాడు. ప్రదక్షిణకు వెళ్లి వచ్చిన మహర్షులు నాలుక కరుచుకొని నూతన వధూవరులకు ఆశీర్వాద పూర్వకంగా అక్షింతలు వేసి వెళ్లారు. దేవతలకు మాత్రం అసూయ తగ్గలేదు.

బ్రహ్మను గూర్చి దండకారణ్యంలో ఆశ్రమంలో ఘోర తపస్సు చేశాడు గౌతమ మహర్షి. బ్రహ్మ ప్రత్యక్షమై వరం కోరుకోమన్నాడు. లోకోపకారం ధ్యేయంతో తపస్సు చేసిన గౌతముడిలా కోరాడు. ‘బ్రహ్మదేవా! భూలోకంలో వర్షాలు సరిగ్గా లేవు. నేను విత్తనం చల్లితే ఒకే ఒక జాములో పంట పండి ఫలితం దక్కెలా వరమివ్వ’మన్నాడు. తధాస్తు అన్నాడు బ్రహ్మ సంతోషంగా.

అనంతరం కొంతకాలానికి భూలోకంలో అతివృష్టి ఏర్పడి కరువు కాటకాలేర్పడ్డాయి. గౌతముడు లోకోపకారం కోసం గుప్పెడు ధాన్యాన్ని సృష్టించి తన ఆశ్రమ ప్రాంతంలో చల్లాడు. అవి జాములోనే రెండు గంటల్లో పంట పండేవి. వాటితో క్షుధార్తులకు ఆహారాన్ని సమకూర్చాడు గౌతముడు.

గౌతముని అపూర్వ సృష్టి గూర్చి అన్ని లోకాలవారు ఘనంగా చెప్పుకోసాగారు. ఎక్కడెక్కడి వారో వచ్చి పొగడుతున్నారు. అది చూచి సాటి మునులు సహించలేకపోయారు.

ఒక మాయా గోవును సృష్టించి గౌతముని పంట చేలలో ప్రవేశపెట్టారు. బాగా పెరిగిన పంటను అది మేస్తోంది. గౌతముడు అది చూశాడు. ఒక దర్భపుల్లను దానిపై విసిరాడు. అది మాయా గోవు. వెంటనే మరణించింది.

ఆ మునులంతా వచ్చి ‘నీకు గోహత్యా పాతకం చుట్టుకొంది. మీ ఇంట్లో మేం భోజనం చేయబో’మని వెళ్లిపోయారు. దానికి మార్గాంతరం వెతికాడు గౌతముడు.

వినాయకుని సలహా మేరకు ఆకాశగంగను భూలోకానికి తీసుకొచ్చే ప్రయత్నం చేశాడు. పరమశివుని గూర్చి తపస్సు చేసి గంగను తన ఆశ్రమ ప్రాంతంలో ప్రవహింపజేశాడు. అందుకే ఆ నదికి గౌతమి అని పేరు వచ్చింది.

పంచకన్యలలో అహల్య ఒకరు. ద్రౌపది, సీత, తార, మండోదరి మిగతా నలుగురు. అహల్యను వంచించిన ఇంద్రుడు ఆశ్రమంలోంచి బయటకు వెళుతున్నప్పుడు చూశాడు గౌతముడు. ఇంద్రుని శపించాడు. అహల్యను కూడా ధూళిధుసరితయై పడివుండమని శపించాడు. శాపగ్రస్త అయిన అహల్యకు శ్రీరాముని పాదస్పర్శతో యథారూపం సిద్ధించింది. అహల్యా-గౌతములు సంసారం కొనసాగించారు.

విశ్వామిత్రుని వెంట రామలక్ష్మణులు గౌతముని ఆశ్రమ ప్రాంతానికి వచ్చారు. అహల్యకు శాపవిమోచనం కలిగింది. అహల్యా-గౌతములు రామలక్ష్మణులకు ఆతిథ్యమిచ్చి సత్కరించారు. శ్రీరామునికి అయోధ్య నుండి బయటకు వచ్చిన తర్వాత కన్పించిన తొలి దంపతులు అహల్యా-గౌతములు. గౌతమ ధర్మసూత్రాలు ‘గౌతమ స్మృతి’ పేరుతో ప్రసిద్ధం. గౌతమ న్యాయశాస్త్రంలో తర్కశాస్త్రం మొదలైందని పెద్దలు చెబుతారు. ఆ విధంగా గౌతముడు మహత్తర కార్యక్రమాలు నిర్వహించాడు.

– డా.ఆర్‌.అనంతపద్మనాభరావు, 9866586805

Read More

Bathukamma-బతుకమ్మ.. బతుకమ్మ.. ఉయ్యాలో..

తెలంగాణలో బతుకమ్మ పండగకి ఎంతో ప్రాధాన్యం ఉంది. పితృ అమావాస్య మొదలుకొని దుర్గాష్టమి వరకు తొమ్మిది రోజుల పాటు జరుపుకునే పూల పర్వమిది. ప్రపంచ చరిత్రలో విభిన్నమైన పూలను కొలిచే ఆచారం బతుకమ్మ పండగలోనే ఉండటం విశేషం. ప్రకృతిలో సేకరించిన పూలను తిరిగి ప్రకృతికే సమర్పిం చడం బతుకమ్మ వైశిష్ట్యానికి నిదర్శనం.

సిరులొలికించే ప్రకృతి పండగ బతుకమ్మను మహిళలు అత్యంత భక్తి పారవశ్యంతో జరుపు కోవడం ఆనవాయితీ. ఎంగిలిపువ్వు బతుకమ్మ.. మొదలుకొని సద్దుల బతుకమ్మ దాకా ప్రతిరోజుకి ఓ ప్రాముఖ్యం ఉంది. తెలంగాణ సంస్కృతీ, సంప్ర దాయాలకు ఈ పండగ ప్రతీక అని కొందరు చెబుతారు. పేద, ధనిక తేడా లేకుండా అన్ని వర్గాలకు చెందిన మహిళలు ఈ పండగను జరుపుకుంటారు. తమకు నిండు ముత్తయిదుతనాన్ని ప్రసాదించ మంటూ గౌరమ్మను కీర్తిస్తారు.

చరిత్ర

బతుకమ్మ పండగ వెనుక అనేక కథలు ప్రాచుర్యంలో ఉన్నాయి. చోళరాజైన ధర్మాంగదునికి వందమంది కుమారులు పుట్టి యుద్ధంలో వీరమరణం పొందుతారు. చాలా కాలం తర్వాత లక్ష్మీదేవి అనుగ్రహంతో ఆడపిల్ల పుడుతుంది. ‘నిండు నూరేళ్లు బతుకమ్మ’ అంటూ అంతా ఆ శిశువును ఆశీర్వదిస్తారు. నాటి నుంచి బతుకమ్మను లక్ష్మీ స్వరూపంగా భావించి పూలతో అలంకరించి పండగ చేసుకోవడం ఆచారంగా మారింది. కాకతీయ రాణి రుద్రమదేవి తన మనవలకు అనారోగ్యం కలిగి నప్పుడు బతుకమ్మ పండుగ జరిపిందని చెబుతారు. అలా దాదాపు వెయ్యేళ్లుగా సజీవంగా కొనసాగుతున్న ప్రజాపండుగ బతుకమ్మ.

తెలంగాణకు చెందిన ఒక బాలిక భూస్వాముల అకృత్యాలు భరించలేక ఆత్మహత్య చేసుకుంటే ఆ ఊరి ప్రజలందరూ ఆమెను కలకాలం ‘బతుకమ్మా’ అని దీవించారట. అప్పటి నుంచి ఆ బాలికను కీర్తిస్తూ, గౌరమ్మని పూజిస్తూ స్త్రీలకు సంబంధించిన పండగగా ‘బతుకమ్మ’ ప్రాచుర్యం పొందిందనేది మరో కథ.

సరదా సరదాగా..

పండగకి పదిరోజుల ముందే ఇళ్లలో హడావుడి మొదలవుతుంది. ఆడపడుచులందరూ పుట్టింటికి చేరుకుని ఆనందోత్సాహాలతో పండగ సన్నాహాలు చేసుకుంటారు. ప్రధాన పండగకు వారం రోజుల ముందు నుంచే చిన్న చిన్న బతుకమ్మలు తయారు చేసి ప్రతిరోజూ సాయంత్రం బతుకమ్మల చుట్టూ తిరుగుతూ ‘బతుకమ్మ బతుకమ్మ ఊయ్యలో.. బంగారు గౌరమ్మ ఉయ్యాలో..’ అంటూ ఉల్లాసంగా పాటలు పాడతారు. తర్వాత చెరువులో నిమజ్జనం చేస్తారు.

రంగు రంగుల పూలతో..

చివరి రోజైన సద్దుల బతుకమ్మ నాడు తంగేడు, గునుగ, కలువ పూలను ఒక రాగి పళ్లెంలో వలయా కారంగా పేర్చుకుంటూ వస్తారు. ఒక రంగు పువ్వు తర్వాత మరో రంగు పువ్వును పేరుస్తూ ఆకర్ష ణీయంగా తయారు చేస్తారు. ఆ తర్వాత తంగేడు పువ్వులను కట్టగా కట్టి వాటి మీద పేర్చుతారు. మధ్యలో రకరకాల పూలను ఉపయోగిస్తారు. పూలను పేర్చడం పూర్తయిన తర్వాత బతుకమ్మ మీద పసుపుతో చేసిన గౌరీమాతను పెట్టి చుట్టూ దీపాలతో అలంకరిస్తారు. ముందు ఇంట్లోని పూజ గదిలో పెట్టి పూజిస్తారు. ఆ తర్వాత బయటకి తీసుకువచ్చి పాటలు పాడుతూ గౌరీదేవిని కీర్తిస్తారు. తర్వాత చెరువుల్లోగానీ, వాగుల్లో గానీ నిమజ్జనం చేస్తారు. పళ్లెంలో తెచ్చిన నీటితో ఆడవారు ‘వాయినమమ్మా వాయినం’ అంటూ వాయినాలు ఇచ్చి పుచ్చు కుంటారు. మొక్కజొన్నలు, వేరుశనగ, నువ్వులు మొదలైన రకరకాల పదార్థాలతో చేసిన సత్తుపిండిని అందరికీ పంచుతారు.

నైవేద్యాలు

బతుకమ్మ ఆడే తొమ్మిది రోజులు.. తొమ్మిది రకాల ప్రసాదాలను నైవేద్యంగా పెడతారు. మొదటిరోజు ఎంగిలిపూల బతుకమ్మ, రెండో రోజు అటుకుల బతుకమ్మ, మూడోరోజు ముద్దపప్పు బతుకమ్మ ప్రసాదంగా ముద్దపప్పు, బెల్లం, పాలు సమర్పిస్తారు. నాలుగో రోజు నానబియ్యం బతుకమ్మ, ఐదో రోజు అట్ల బతుకమ్మ, ఆరో రోజున బతుకమ్మ అలిగిన రోజు కావడంతో అర్రెం అంటూ బతుకమ్మను ఆడరు. ఏడవ రోజు వేపకాయల బతుకమ్మ, ఎనిమిదవ రోజు వెన్నెముద్దల బతుకమ్మ, తొమ్మిదవ రోజు సద్దుల బతుకమ్మగా కొలుస్తారు.

పూలలో ఔషధ గుణాలు

బతుకమ్మను పేర్చడానికి వినియోగించే పూలన్నీ విశిష్టమైన ఔషధగుణాలు కలిగి ఉంటాయి. తంగేడు పువ్వుకు సూక్ష్మజీవులను చంపే గుణం ఉంది. చెరువు నీరు శుద్ధి కావడానికి ఇది దోహదం చేస్తుంది. గునుగు పువ్వులో జీర్ణకోశాన్ని శుద్ధి చేసే గుణం ఉంది. సీతజడ పువ్వు జలుబు, ఆస్తమాను దూరం చేస్తుంది. మందారపువ్వు చుండ్రు రాకుండా చేస్తే, కట్ల పువ్వు తొడిమలు అజీర్ణం కాకుండా అరికడతాయి. గుమ్మడి పువ్వులో విటమిన్‌-ఏ ఉంటుంది. అంటే బతుకమ్మల నిమజ్జనంతో చెరువులన్నీ శుద్ధి అవుతాయన్న మాట.

– నయన

Read More

Every parent must read this book - తల్లిదండ్రులు చదవవలసిన పుస్తకం

ఈ మధ్య సోషల్‌ మీడియాలో ఒక వీడియో క్లిప్పింగ్‌ వచ్చింది. అందులో తండ్రి చాలా సీరియస్‌గా లాప్‌టాప్‌లో పనిచేసుకుంటూ ఉంటాడు. కూతురు బిక్కుబిక్కుమంటూ వచ్చి ‘నాన్నా..’ అని పిలుస్తుంది. ‘ఏమిటి ? నేను పనిలో ఉన్నాను, డిస్ట్రబ్‌ చేయకు’ అన్నాడు నాన్న అంతే సీరియస్‌గా. ‘ప్లీజ్‌ నాన్నా!’ అని బ్రతిమిలాడింది కూతురు. ‘ఆ.. చెప్పు’ అన్నాడు మరింత అసహనంగా. పాప వెంటనే ‘మీ ఆదాయం ఒక గంటకి ఎంత ?’ అని అడిగింది. ‘2 వేలు!’ విసుగ్గా అన్నాడు. వెంటనే కూతురు గల్లా పెట్టెలో తను దాచుకున్న చిల్లర తెచ్చి తండ్రి ముందు పోసి ‘ఇవన్నీ 2 వేలు ఉంటాయి. ఇవి తీసుకుని నాతో ఒక గంట గడపండి ! ప్లీజ్‌..!’ అంది. తండ్రికి పరిస్థితి అర్థమయింది. పిల్లలకు కావాల్సింది తల్లిదండ్రుల ప్రేమ, సమయం, సాన్నిహిత్యం.

ఒకరోజు అమ్మకు జ్వరం వచ్చింది. బడినుండి రాగానే కొడుకు అమ్మకు కాళ్లు పడుతున్నాడు. జ్వరంతో మూలుగుతున్న అమ్మను చూస్తుంటే కొడుకుకు జాలివేసింది. అమ్మకు ఎప్పుడూ కష్టాలే, నేను పెద్దవాడిని అయ్యాక అమ్మను సుఖపెట్టాలి అనుకున్నాడు. వెంటనే ‘అమ్మా నేను బాగా చదువుకుని పెద్ద ఉద్యోగం చేస్తాను, నీకు మంచి భోజనం పెడతాను, మంచి చీరలు కొంటాను, ఇంకా బోలెడు నగలు చేయిస్తాను’ అన్నాడు.

అమ్మ ఆనందానికి అంతే లేదు. ‘అవును నాయనా ! నువ్వు బాగా చదువుకుంటావు, నన్ను సుఖపెడతావు, ఆ నమ్మకం నాకుంది. కాని నగలు మాత్రం నేను కోరుకున్నవే చేయించాలి. అవి కూడా మూడంటే మూడే’ అంది.

వెంటనే అవేంటని అడిగితే తల్లి చెప్పింది ‘మన గ్రామంలో పెద్ద బడి, హైస్కూలు, అనాధ పిల్లలు తినడానికి ఉండడానికి చదువుకోడానికి అన్ని వసతులు ఉండే అనాథాశ్రమం’.

తల్లి కోరిన ఈ కోర్కెలు బాలుని మనస్సులో గాఢంగా నాటుకున్నాయి. సమాజం పట్ల తల్లికి ఉన్న ప్రేమను ఆ వయసులో ఆ బాలుడు గుర్తించలేక పోయినా ఇవి చాలా మంచివి అని అర్థం చేసుకున్నాడు. ‘ఈ మూడు నగలు నీకు తప్పక చేయిస్తాను’ అని మాటిచ్చాడు.

అదే లక్ష్యంగా పెట్టుకుని బాగా చదువుకున్నాడు. డబ్బు సంపాదించాడు. తల్లికిచ్చిన మాట ప్రకారం ఆ మూడు నగలూ చేయించాడు. దాంతో ఆ గ్రామం ఆ తల్లీకొడుకుల్ని ఎన్నో తరాలపాటు గుర్తుంచు కుంది.

ఇదీ తల్లితండ్రులు పిల్లలకు ఇవ్వాల్సిన నిజమైన సంస్కారం, లక్ష్యం.

‘పిల్లల భవిష్యత్తు కోసం..’ అనే పుస్తకంలో ఇటు వంటి ఎన్నో అంశాలను రచయిత లింగం సుధాకర్‌ రెడ్డి ఎంతో చక్కగా, హృదయానికి హత్తుకునేలా వివరించారు. విద్యారంగంలో కృషిచేస్తున్న ‘విద్యా భారతి’ సంస్థలో ఉన్నతస్థాయిలో బాధ్యతలు నిర్వ హిస్తున్న ఆయన తన నిత్యజీవితంలో ఎదురయిన ఎన్నో సంఘటనలను ఆధారం చేసుకుని పిల్లలకు తల్లిదండ్రుల నుండి అందవలసిన సంస్కారాలు సరిగా అందటం లేదని భావించారు. అసలు పిల్లల పట్ల తల్లిదండ్రుల వాస్తవ బాధ్యత ఏమిటనేది కూడా నేటి తల్లిదండ్రులకు స్పష్టమైన అవగాహన లేదనీ గుర్తించారు. అందుకే పిల్లలకు తల్లిదండ్రులు ఇవ్వాల్సిన నిజమైన సంస్కారాల గురించి తెలియ చేయాలనే సదుద్దేశంతో ఈ చిన్న పుస్తకాన్ని రచించారు.

పిల్లల్లో సంస్కారం, సమాజం పట్ల ప్రేమ, జీవితాన్ని సార్థకం చేసుకోగలిగే ఒక లక్ష్యం నింపితే చాలు. ఆ బాటలోనే రేపటి తరం నిర్మాణమవుతుంది. అటువంటి దిశానిర్దేశం చేయగలిగేలా తల్లిదండ్రులు ఉండాలి.

అలాకాక నేటి తల్లిదండ్రులు పిల్లలకు ఏవేవో సమకూరుస్తున్నారు. ఏది కోరితే అది ఇస్తున్నారు. కోరితే కొండమీద కోతినైనా తెచ్చేలా ఉంటున్నారు. అలా చేసి పిల్లలను అసమర్థులుగా చేస్తున్నారు. వాళ్లను వాళ్ల స్వయంశక్తిపై నిలబడేలా శిక్షణనివ్వలేకపోతున్నారు.

రచయిత ఒకసారి విద్యార్థుల సమావేశంలో మాట్లాడుతున్నప్పుడు 10వ తరగతి చదివే ఒక అమ్మాయి ఏడుస్తూ తన గురించి ఇలా చెప్పింది..’నేను కష్టపడి చదువుతాను. తరగతిలో ఎప్పుడూ మొదటిస్థానం నాకే వస్తుంది. కానీ ఎప్పుడో ఒకసారి తలనొప్పి లేక జ్వరం వచ్చి విశ్రాంతి తీసుకుందామంటే మా నాన్న కోప్పడతాడు. నువ్వు ఏంచేస్తావో నాకు తెలియదు, 570 తగ్గితే మాత్రం ఊరుకోను అంటాడు..’.

ఇలా కొంతమంది తల్లితండ్రులు తమ పిల్లలు బాగా మార్కులు తెచ్చుకుంటేనే రేపటి జీవితంలో నిలబడతారని భావించి, మార్కులే జీవితమన్నట్లుగా వ్యవహరిస్తారు. ఒక్కమార్కు తగ్గితే ఇక పిల్లల్ని నానా విధాలుగా శిక్షిస్తారు.

ఒక స్వామీజీ ఇలా అన్నారు.. ‘వాస్తవానికి భవనాలు, బ్యాంకు బాలెన్సులు వంటివేవీ మన ఆస్తులు కావు. మన పిల్లలే మన ఆస్తులు. మనమేం చేసినా పిల్లల కోసమే కదా ! అని మనకనిపిస్తుంది. పిల్లలకు సంస్కారాన్ని, ధైర్యాన్ని ఇస్తే పిల్లలు రేపు మనం లేకపోయినా చక్కగా జీవించగలుగుతారు. కేవలం ఆస్తిని ఇస్తే అది కరిగే వరకే నిలుస్తారు’.

పిల్లల గురించిన ఇటువంటి ఎన్నో మంచి విషయాలు ఈ పుస్తకంలో ఉన్నాయి. చిన్న కథలు, సంఘటనలు చెపుతూ వాటి ఆధారంగా సమస్య, పరిష్కారాలను చెపుతూ చక్కగా సాగుతుంది ఈ పుస్తకం. ప్రతి తల్లి, తండ్రి చదవవలసిన పుస్తకం ఇది.

పిల్లల భవిష్యత్తు కోసం…

రచన : లింగం సుధాకర్‌ రెడ్డి

పుటలు : 68 , వెల : రూ.20/-

ప్రతులకు : శ్రీ సరస్వతీ విద్యాపీఠము (రి)

ఇం.నెం.6-3-597/ఎ/7, వెంకటరమణ కాలనీ,

ఖైరతాబాద్‌, హైదరాబాద్‌ – 500 004

దూరవాణి : 040-23316160, 23316084

– కాంతారావు ఉల్లి

Read More

Mahatma Gandhi - అఖండ భారతదేశం – గాంధీజీ అభిప్రాయాలు

– దేశ విభజన పచ్చి దగా

‘దేవుడు ఒకరిగా కలిపి రూపొందించిన వారిని మానవుడు విడదీయటం అతడికి శక్తికి మించిన పని. అది మానవ సాధ్యంకాదు’ – (హరిజన్‌ పత్రిక 6-4-1940).

‘దేశ విభజన అనేది పచ్చి దగా. అంతకన్న అసత్యం ఇంకొకటి ఉండదు. ఆ ఆలోచన వస్తేనే నా ఆత్మ పరిపూర్ణంగా అందుకు ఎదురు తిరుగు తుంది. తిరుగుబాటుకు సంసిద్ధమవుతుంది. దీన్ని ఒప్పుకోవడమంటే దైవాన్ని నిరాకరించడమే. దేవుడంటూలేడని అనడమే’ – (అదే పత్రిక 14-4-1940).

‘హిందూ-ముస్లిం సమస్య స్వరూపాన్ని పూర్తిగా వక్రీకరించడమే అవుతుంది, దేశ విభజన అనే ఆలోచన. అది అక్రమం, ఈ సమస్యను పూర్తిగా ఇది తప్పుదోవ పట్టించింది. ఇది ఒక ఘోరమైన అనృతంగా భావిస్తాను. ఈ వికృత అసత్యంలో ఎటువంటి సామరస్యం సాధ్యం కాదు. పొసగదు. న్యాయబద్ధంగా అంగీకారపూర్వకంగా అది ఏర్పడదు.’ -(అదే పత్రిక 4-5-1940).

‘భారతదేశాన్ని రెండుగా విభజించడమంటే, ఖండించడమంటే అంతకంటే మ¬త్పాత పాతక మైన అరాచకం ఇంకొకటి ఉండదు. అది దేశాన్ని నరికివేయడమే. దీన్ని ఎవరూ ఎంత మాత్రమూ సహించకూడదు. సహించలేరు. నేను హిందూవును కాబట్టి హిందూ మనస్సుతో ఇట్లా ఉద్వేగపూరితంగా చెప్పడం లేదు. ఈ సందర్భావకాశాన్ని, ఈ వేదికను నేను హిందువుల, ముస్లింల, పార్శీల, ఇంకా ఇతర సమస్త దేశీయుల ప్రతినిధిగా భావించుకుంటూ చెపుతున్నాను. అయితే ఒక మాట చెపుతానువాళ్లకు. భారతదేశాన్ని ఖండించటానికి పూనుకోవటానికి ముందు నన్ను ఖండించండి. ముక్కలు చేయండి. ఎన్నో శతాబ్దాల పాటు ఈ దేశాన్ని పరిపా లించిన మొగలాయిలు కూడా చేయని ఈ పనిని మీరు చేయకూడదు. తలపెట్టకూడదు’

– (అదే పత్రిక 22-9-1940)

‘పాకిస్తాన్‌ ఏర్పాటు అంటే అది ఎంత మాత్రమూ సత్కార్యం కాదు. ఒక ఆదర్శంగా వాంఛితం కాదు. నేను ఆ ఆలోచనను ఒక పెను అబద్ధమంటాను. భారతదేశ ముస్లింలలో ఒక దుష్ప్రచారం జరుగు తున్నది. ఈ ప్రచారాన్ని గూర్చి వాళ్లను హెచ్చరించక పోతే నేను నా కర్తవ్య నిర్వహణలో విఫలుణ్ణి అయినట్లే. ఈ విషయంలో ఎటువంటి రాజీలేదు. ఇందులో గౌరవపూర్వకమైన ఒడంబడికకు చోటు లేదు. ఈ విషయంలో క్వయిది-ఎ-అజమ్‌ (జిన్నా గారు) తన అనుచర పక్షంలోని వారి నిర్దిష్ట వ్యతిరేకతను పరిగణించినట్లు నేను అనుకోను. వాళ్లకాయన ప్రాతినిధ్యం వహించటం లేదు. ఆయన ఉద్దేశంలో పాకిస్తాన్‌ అంటే సారాంశంగా చెప్పాలంటే భారతదేశంలో ఒక ప్రాంతాన్ని చీల్చి దాన్ని స్వతంత్ర రాజ్యంగా రూపొందించడమే. ఇందుకే ఆయన పట్టుబడుతున్నాడు. ఇంకా ఆయన నిశ్చితమైన విశ్వాసమైతే. అవిభక్త భారతదేశం అనేది నా విషయంలో కూడా తిరుగులేని విశ్వాసం అని నేనంటాను’- (అదే పత్రిక 26-7-1942)

‘నేను అహింసా సిద్ధాంతానికి కట్టుబడి ఉన్నవాణ్ణి కాబట్టి, బలప్రయోగం ద్వారానే నేను ఇప్పుడు కోరుతున్న దేశ విభజనను నిరోధించటానికి ఇష్టపడను. భారతీయ ముస్లింలు నిజంగా విభజనకు పట్టుబడుతూ ఉంటే, అందుకు నేనెంత మాత్రమూ అంగీకరించను. నాకు సమ్మతం కానే కాదు అది. ఇట్లా భారతదేశాన్ని ఖండించటాన్ని అహింసాయుత పద్ధతులలో నేను అడ్డుకోవటానికి తప్పక పూను కుంటాను. ఎందుకంటే శతాబ్దాల పర్యంతం హిందువులు, ముస్లింలు అసంఖ్యాకంగా ఏకజాతిగా సమరసంగా సఖ్యతతో జీవించటానికి చేసిన ప్రయత్నమూ, సాధించిన సత్ఫలితమూ ఇప్పుడీ దేశ ఖండన ఉపద్రవంతో పూర్తిగా భగ్నమై పోతుంది కాబట్టి. దేశ విభజన అనేది ఒక పెద్ద బొంకుగా పరిణమిస్తుంది.’- (అదే పత్రిక 13-4-1940)

‘జాతిలోని ఒక్కొక్క ఉప విభాగమూ స్వయం నిర్ణయాధికారాన్ని కోరుకుంటే అప్పుడిక జాతి ఉనికి ఏమైపోతుంది. ఒక జాతిగా అది మనుగడ సాగించలేదు. అప్పుడిక ఆ జాతికి స్వాతంత్య్రం ఎట్లా ఉంటుంది? స్వాతంత్య్రం సంభవం కాదు. నేను పదే పదే చెప్పాను. పాకిస్తాన్‌ అనే భావం సత్య విరుద్ధం. దానికి అస్తిత్వం లేదు. పాకిస్తాన్‌నే ఏర్పాటుని చేయాలని అనుకుంటున్న వారు అందుకు సన్నాహ కార్యక్రమం ప్రారంభించగానే అది కార్యాచరణ ఫలితం ఇవ్వలేదని వాళ్లకు అవగతమవుతుంది. అయితే ఇది నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయంగా నేను నమ్ము తున్నాను. నా ఆశయ సంకల్పం జాతి యావత్తులో ఐకమత్యం నెలకొల్పడం అందరి బాగు కోసం, అందరి దైవ సమాన ఉన్నతి కోసం కృషి చేసి లక్ష్యసిద్ధి సాధించడం’ (అదే పత్రిక 18-5-1940)

‘భారతదేశాన్ని చీల్చడం ఒక మహాపాపంగా నేను పరిగణిస్తున్నాను. నా పొరుగు వ్యక్తి ఒక పాప కృత్యానికి పూనుకొంటూ ఉంటే నేను నిరోధించలేను. రాజగోపాలాచారి ఈ పాపంలో పాలు పంచుకుంటూ ఉండవచ్చు. కాని నేను మాత్రం ఈ పాపంలో పాలుపంచుకొను.’ (అదే పత్రిక 31-5-1942)

మహాత్మాగాంధీ ఈ అభిప్రాయాలన్నీ భారతదేశ విభజన జరగక ముందు నాటివి. అయినా విభజన కాలానికి ఆయన ఉద్దేశాలు మారినట్లు ఏ విధమైన దాఖలాలు లేవు. ఆయన భారతదేశ ఖండనకు సమ్మతించిన వైనం తెలియరాదు. అంతేకాదు 1-4-1947న నాటి వైస్రాయ్‌ ఆయనను సంప్ర దించడానికి రాగా, ప్రతిష్ఠంభన తొలగించడానికి గాంధీజీ సలహా అర్థించగా, గాంధీజీ ఈ తన అభిప్రాయం వెల్లడించినట్లు అక్షర సాక్ష్యాధారం కనపడుతుంది.

గాంధీజీ ఏమన్నారంటే ‘ప్రస్తుతమున్న కేబినెట్‌ (మంత్రివర్గం)ను వైస్రాయ్‌ వెంటనే తొలగించి, జిన్నాగారిని ఆహ్వానించి పూర్తిగా అందరూ ముస్లింలే ఉండే పాలన పరమైన ఏర్పాటు చేయాలి’ (ఆల్‌ ముస్లిం అడ్మినిష్ట్రేషన్‌).

ఇంకా వైస్రాయ్‌కి గాంధీజీ ‘పూర్వపు వైస్రాయ్‌ల పాపాలను స్థిరచిత్తంతో తుడిచి పెడుతూ ఇప్పుడు సంభవిస్తాయేమోననే పరిణామాలను దృఢంగా ఎదుర్కోవాలి. బ్రిటీషువాళ్లు ఎంతో పకడ్బందీగా ‘విభజించు-పాలించు’ అనే నీతి సూత్రాన్ని అమలు చేశారు. ఇందువల్ల బ్రిటిష్‌ వారి పరిపాలన కన్న భారతీయులకు మరొక గత్యంతరం కల్ల అనీ, అధవా బ్రిటీషు పాలన ముగిస్తే భారతదేశం రక్తపుటేరుల పాలవుతుందని నిరూపించడమే వారి ఆశయంగా వాళ్లు వ్యూహరచన చేశారు. బ్రిటీషు పాలనలో తప్ప శాంతిభద్రతలు, పాలన రక్షణ ఉండవని భ్రమింప చేయడమే వాళ్ల పథకం. కాబట్టి అటువంటి రక్త పాతాన్నైనా ఇప్పుడు ఎదుర్కోవలసి వస్తే ఎదుర్కోవాలి. ధైర్యంగా అంగీకరించాలి’ అని ఉద్భోదించాడు.

ఆయన రక్త పాతాన్ని కోరలేదు. ఊహించలేదు. అందుకు పరిష్కారంగా, దాన్ని నివారించటానికి గానూ జిన్నా- ముస్లింలీగు ప్రభుత్వాధికారాన్ని సమ్మతించి ఆ ప్రతిపాదన తెచ్చారు. ఆయన ప్రతిపాదన దీర్ఘదర్శిత్వంలో ఎంతో ఉదారంగా ఉంది.

అయితే అప్పటి కాంగ్రెసు నాయకత్వానికి ఈ హితోపదేశం తలకెక్కలేదు. వాళ్లు ఇందుకు అంగీకరించటానికి ఇష్టపడలేదు. బ్రిటీషు వారి కోరిక సిద్ధింపచేయడానికే ఉబలాట పడ్డారు. ముస్లింలీగు నాయకుల సుహృద్భావాన్నే ఆ నాటి కాంగ్రెసు నాయకులు ఆకాంక్షించారు. గాంధీజీని తోసి రాజన్నారు. కాంగ్రెసు అధ్యక్షుడు, కార్యనిర్వాహక వర్గం (వర్కింగ్‌ కమిటి), కేంద్రీయ శాసన సభ (సెంట్రల్‌ లెజిస్లేచర్‌), చివరకు రాజ్యాంగ రచనా సభ (కానిస్టిట్యుయెంట్‌ అసెంబ్లీ) దేశవిభజనను సమసమ్మతించాయి. అప్పటికే అవి సమావేశమై ఉన్నాయి. కాబట్టి గాంధీజీ భావించినట్లు పాపకృత్యం, దైవ వ్యతిక్రమణం, కూహకం, గొప్ప వంచన, ఘోరాతి ఘోరం, నేరం, నేరాతి నేరం, క్రూరాతి క్రూరం – అనే విషాదాలాపాలు ఆనాటి పెద్దమనుషుల కెవరికీ పట్టలేదు.

1947 జూన్‌ 4వ తేదిన మౌంట్‌బాటన్‌ తన ప్రణాళిక ప్రకటించాడు. అప్పుడు ప్రార్థనంతర సమావేశంలో మహాత్మాగాంధీ ఇట్లా అన్నట్లు పత్రికలు నొక్కివక్కాణించాయి ‘భవిష్యత్తులో ఎప్పుడో ఒకప్పుడు ఇప్పుడు విడిపోయిన ఈ రెండు భాగాలు మళ్లీ ఒకటి కావడం సత్యం, తథ్యం. అది నా ప్రగాఢ విశ్వాసం’ అన్నారుట. అంతేకాదు మరి 1947 జూన్‌ 15న సమావేశమైన ఏఐసీసీ తమ హైకమాండ్‌ ఆమోదాన్ని అనుమోదిస్తూనే ఒక తీర్మానాన్ని కూడా ప్రవేశపెట్టి ఆమోదించినట్లు కాంగ్రెసువారి లిఖిత చారిత్రకాధారాలు చెపుతున్నాయి.

ఆ తీర్మానం –

‘ప్రస్తుత కాలపు ఈ ఉద్రేకాలు చల్లారిపోయి, భారతదేశ భవితత్యం, సంక్లిష్ట పరిస్థితులు యధార్థంగా, నిరుద్వేగంగా పర్యాలోచన చేసే ఒక తరుణం వచ్చినప్పుడు ‘ద్విజాతి సిద్ధాంతం’ అనే దుర్మార్గ భావన రూపు మాసి, ఎవరూ ఆ ఊసెత్తకుండా ఉండేకాలం వస్తుంది’

ఇది ఏఐసీసీ తీర్మానమంటే ఈ కాలం వారికి చాలా ఆశ్చర్యమనిపించదా? కాబట్టి భారతదేశం సుదృఢమైన, సుభిక్షమైన, బల సంపన్నమైన జాతీయ సమైక్యంగా త్వరలో వర్ధిల్లాలని ఆకాంక్షించడంలో అత్యాశ ఏమైనా ఉందా?

(‘గోష్ఠి’ పత్రికలో ప్రచురితమైన వ్యాసం ఆధారంగా)

– డా|| అక్కిరాజు రమాపతిరావు

Read More

Madav Sadasiva Gowalkar - సవాళ్లను ఎదుర్కోవాలి – మాధవ సదాశివ గోళ్వల్కర్

విజయదశమి ప్రత్యేక వ్యాసం

విజయ దశమి రాష్ట్రీయ స్వయంసేవక సంఘ స్థాపనా దినోత్సవం. ఆ సందర్భంగా సంఘ రెండవ సరసంఘచాలకులు మాధవ సదాశివ గోళ్వల్కర్‌ (గురూజీ) స్వావలంబన, స్వయంసమృద్ధి గురించి చెప్పిన అంశాలను క్లుప్తంగా పాఠకులకు అందించే ప్రయత్నమే ఈ వ్యాసం. (గురూజీ ప్రసంగ పాఠం ఉన్నదున్నట్టుగా)

ఏ విధంగా చూచినా, ప్రస్తుత పరిస్థితి మనకొక సవాలు. సదవకాశం కూడా. జాతీయజీవనంలోని అన్ని రంగాల్లోనూ, స్వయంసమృద్ధిని సాధించు కోవటమే మనం ఎదుర్కోవలసిన ముఖ్యమైన సవాలు.

స్వావలంబనమే స్వాతంత్య్రానికి వెన్నెముక

సమృద్ధి, స్వాతంత్య్రాలు కావాలంటే జాతికి స్వావలంబనమే వెన్నెముక అనే మహత్తర సత్యం మనకు నేడు స్పష్టమైనంతగా ఏనాడూ కాలేదు. మనం ఆత్మనిర్భరతను సాధించుకోవలసిన ప్రప్రథమ రంగం రక్షణ. మన యుద్ధశక్తిని మనమే నిర్మించు కోవాలి; విదేశీ సహాయంపై ఆధారపడడం మానేయాలి. పారిశ్రామికవేత్తలు, శాస్త్రజ్ఞులు, సాంకేతిక నిపుణులు- అందరికీ ప్రభుత్వం పిలుపు నిచ్చి, వారందరి సహకారంతో అతి త్వరలో శత్రువుల ఆయుధాల కన్న మిన్న అయిన వాటిని తయారుచేసుకోవాలి. సామ్యవాద చైనా వద్ద అణ్వాయుధం ఉన్నందున, మనం కూడా వాటిని తప్పనిసరిగా తయారుచేసుకోవలసిన అవసరం ఉంది. అణ్వాయుధం ఒక్కటే ప్రజల్లోను, సైన్యంలోను ‘అంతిమ విజయం మనదే’ అనే ఆశను వెలిగించ గలదు. సిద్ధాంత రాద్ధాంతాలు దీనికి ప్రతిబంధకం కారాదు.

ప్రతి కార్మికుడు, శాస్త్రజ్ఞుడు

అంతేకాదు, మనమంతా (రైతులు, కార్మికులు, పారిశ్రామికులు, ఇతర రంగాల్లో పనిచేసే వారందరూ) అత్యవసర వస్తువులన్నిటి ఉత్పత్తిని అధికం చేసేందుకు దృఢసంకల్పంతో కృషిచెయ్యాలి. తిండికి కూడా ఇతర దేశాలపై ఆధారపడే నేటి దుస్థితి నుంచి బయటపడాలి. ప్రతి పరిశ్రమ, ప్రతి వ్యవసాయ క్షేత్రం అత్యధిక ఉత్పత్తిని సాధించాలి. అత్యవసర వస్తువుల విషయంలో కొరత ఏ మాత్రం ఉండకూడదు.

ముఖ్యంగా శాస్త్రజ్ఞులకు యుద్ధం ఒక పెద్ద సవాలు. శాస్త్రజ్ఞులు సృష్టించిన నూతన సాధనాల్లో గొప్పవి చాలావరకు యుద్ధ కాలాల్లో కనిపెట్టినవే. ‘నవ సృజనకు నవసరంబు నాంది పలుకు’ అంటారు. బ్రిటన్‌ రాడార్‌ కనుగొన్నదీ, అణు విశ్లేషణ జరిపినదీ రెండవ ప్రపంచ యుద్ధకాలంలోనే. మేధాశక్తిలో గాని, సృజనాత్మక శక్తిలోగాని మన శాస్త్రజ్ఞులు ప్రపంచంలో ఎవ్వరికీ తీసిపోరు. పరిస్థితుల సవాలును వారు స్వీకరించి, అటువంటి పరిశోధనలు చేసి, కొత్త విశేషాలను కనిపెట్టాలి. ఈ వార్త విన్నంతనే శత్రువుల గుండెలు దిగజారి పోవాలి. శాంతి సమయంలో వాటినే జాతీయాభి వృద్ధికి మలచుకోవచ్చును.

ధన వ్యామోహాన్ని ఛేదించండి

ఉదాహరణకు సారవంతమైన లక్షలాది ఎకరాల్లో వాణిజ్యపంటలు పండిస్తున్నారు. ఉత్తరప్రదేశ్‌, బీహార్‌ల సంగతి చూడండి. గోధుమ వరి పండించ వలసిన మంచి భూముల్లో చెరకు పండిస్తున్నారు. ఫలితంగా ఒకప్పుడు గోధుమను విరివిగా ఎగుమతి చేసే ఉత్తరప్రదేశ్‌ నేడు పంజాబ్‌ మొదలైన ప్రాంతాల నుంచి గోధుమ దిగుమతి చేసుకోవలసి వస్తోంది. మహారాష్ట్రలో ద్రాక్షతోటలు పెంచటంలో (ముఖ్యంగా సారా తయారీ కోసం) పోటీ ఏర్పడింది. ఆంధ్రలో పొగాకు పంటను ప్రోత్సహించేందుకు పొగాకు అభివృద్ధి శాఖ ఒకటి ఏర్పాటయింది. వేరుసెనగ కూడా ఇట్లాంటిదే. ఈ ధోరణిని అరికట్టి ఆయా భూములను ఆహారధాన్యం ఉత్పత్తికి మళ్లీ వినియోగించాలి. మనం దిగుమతే చేసుకోవలసి వస్తే, గోధుమకు బదులు పంచదారనే దిగుమతి చేసుకుందాం. ఈనాటివలె అత్యయిక పరిస్థితి ఏర్పడినప్పుడు పంచదార దిగుమతి ఆగిపోయినా పర్వాలేదు. పంచదార లేకపోతే చచ్చిపోం. బియ్యం, గోధుమల కొఱత ఏర్పడితే మాత్రం బ్రతకలేం. పి.యల్‌.480 కింద అమెరికా నుండి గోధుమల దిగుమతి కొరకు మన నాయకులు ఎట్లా పరుగులు పెడుతున్నారో మనకు తెలుసు. ఈ అప్పు చేయందే మనం బ్రతకలేమని వారి నమ్మకం.

అయితే వాణిజ్య పంటలను ఎందుకు పండిస్తారు? దైనందిన జీవితంలో డబ్బుకు అవసరమైన ప్రాధాన్యం ఇచ్చాం కనుకనే. డబ్బు కేవలం ఒక వినిమయ మాధ్యమం. ఒక సాధనం. దురదృష్టవశాత్తు అట్టి సాధనానికి ఊడిగం చేస్తున్నాం. ధన ప్రాధాన్యం గల దృష్టి మన జీవితంపై పెత్తనం చెలాయిస్తూ ఉంటే తమను, నగరవాసులను కూడా పోషించడానికి కావలసిన ఆహారధాన్యాలు గ్రామీ ణులు ఉత్పత్తి చేయాలని మనం ఎట్లా ఆశించగలం? ఆహారధాన్యాలు లేకపోతే బ్రతికేదెట్లా? డబ్బు తిని బ్రతకగలమా?

ఆహారధాన్యాల స్వయం సమృద్ధి జాతీయ రక్షణకు ‘తప్పనిసరి’ అనే భావన దేశ వ్యాప్తంగా మన రైతులందరి హృదయాల్లో హత్తుకుపోయేట్లు చేయాలి. ప్రజలందరినీ పోషించజాలినంతగా ఆహారధాన్యాలను ఉత్పత్తి చేయటం, తమ పవిత్ర జాతీయ కర్తవ్యం అని వారు భావించేట్లు చేయాలి. తర్వాతే, కావాలనుకొంటే వాణిజ్యపంటలు పండించు కోవచ్చు. అత్యంత ప్రధానమైన ఈ రంగంలో స్వావలంబన సాధించగలిగే పద్ధతులను ప్రభుత్వమూ, ప్రజలూ రూపొందించుకోవాలి.

పరావలంబన తెచ్చిన పీడ

రోజులు గడుస్తున్న కొద్దీ స్వావలంబన ఎంత త్వరగా సాధించాలో మరింత స్పష్టమవుతోంది. ఒక ఉదాహరణ: మన దేశంలోని పంటలు నీరు లేక ఎండిపోతూ ఉంటే, ఉదారంగా కాలువ నీటిని పాకిస్తానుకు విడుదల చెయ్యాలి అనీ, ప్రతి ఒక పైసను రక్షణ నిమిత్తం పొదుపు చేయవలసిన సమయంలో కోట్లాది రూపాయలు పాకిస్తాన్‌కు చెల్లించాలనీ ప్రభుత్వం నిర్ణయం చేసింది. ఆర్ధిక సహాయం కోసం మనం ఆధారపడిన ప్రపంచ బ్యాంకే మనపై ఈ ఒత్తిడి తెచ్చింది. ఈ ఒత్తిడికి మనం లొంగిపోయాం. బిచ్చగాళ్ళకు ఎంచుకొనే హక్కులేదు. ఋణగ్రస్తులూ అంతే. ఇది మన విషయంలో అక్షరాలా నిజమైంది. ఇన్నేండ్లుగా మన ఆర్థిక స్థితిని ఆత్మనిర్భరం చేసుకోవటంలో చూపిన అశ్రద్ధకు మనం చెల్లించిన వెల యిది. తిండి, డబ్బు-ఇంకా ప్రతిదీ అడుక్కుతినే అలవాటు పద్దెనిమిది సంవత్సరాలుగా ఏర్పడింది. అది మనలోని స్వయంకృషిని, మగటిమిని పూర్తిగా పిండిచేసి, మనల్ని కేవలం బానిసలుగా మార్చేసింది. బయటి ఒత్తిడులకు తట్టుకుని నిలబడి, ‘పాకిస్తాను దురాక్రమణదాహాన్ని ఇనుమడింపచేసేందుకు ఉపయోగ పడే ఒక్కపైస గాని, ఒక్క నీటి బొట్టుగాని దానికి ఇవ్వం’ అనడానికి మన నాయకులకు ఇది ఒక చక్కని అవకాశం. పాకిస్తాన్‌ మనపై దండయాత్ర చేసిన మరుక్షణమే కాలువ నీటి ఒప్పందం క్రింద మన హామీ అనేది ఏదైనా ఉండి ఉంటే అది తనంతట తానే రద్దయి పోయింది. కావాలని మనమీద దురాక్రమణ జరపటం వల్ల మనకు సంభవించిన నష్టాలన్నిటికీ పూర్తి పరిహారాన్నీ, దేశ విభజన నాటి నుండి గత పద్దెనిమిది సంవత్సరాల్లో జరిగిన వివిధ ఒప్పందాల కింద ఏర్పడిన బకాయిలన్నిటినీ పూర్తిగా చెల్లించమని మన నాయకులు పాకిస్తాన్‌ను అడిగి ఉండవలసింది. అట్టి దృఢ విధానం తొలిదశలో కొన్ని కష్టాలను కల్గించినప్పటికీ, ఆర్థికంగా స్వయంపోషకం కావటానికి జాతికి అవకాశం ఏర్పడేది. జాతీయ స్వాతంత్య్ర గౌరవాలను నిలబెట్టుకొనేందుకు అడ్డుదారులు లేవనే విషయం మనం అర్థం చేసుకోవాలి. ఆ లక్ష్యాన్ని చేరు కునేందుకుగాను ప్రతి జాతి ఆత్మ నిర్భరత, ఆత్మ సమర్పణల కఠోర మార్గాన పయనించి తీరాలి.

మరువరాని నీతి

ఒక చిన్న నీతికథ ఉంది. ఒక పక్షి ఒక పంటచేలో గూడు కట్టుకుంది. కోతల సమయంలో కొడుకులతో రైతు అక్కడకు వచ్చి, పంటను చూచుకొని, కోత కోయటానికి సహాయం రమ్మని బంధువులకు కబురుపెట్టమని ఒక కొడుకుతో చెప్పాడు. ఈ మాటలు విని బెంబేలు పడిపోయి పక్షిపిల్లలు సాయంత్రం గూటికి చేరిన తల్లితో ‘అమ్మా! అమ్మాౖ! మనం వెంటనే ఇక్కడ నుంచి వెళ్ళిపోవాలి’ అని అన్నాయి. తల్లి మాత్రం ‘అప్పుడే ఏం తొందరలేదు’ అని వాటితో చెప్పింది. రెండు రోజులైనా కోతలకెవ్వరూ రాలేదు. రైతు పొలానికి మళ్లీ వచ్చి, కూలీలకు కబురు పంపమని కొడుకులతో చెప్పాడు. ఈ మాట విన్న పిల్లలు, మళ్ళీ తల్లికి చెపితే, పక్షి ‘మీరేమీ కంగారు పడవద్ద’ంది. కానీ మూడోసారి పొలం అసామి కొడుకులతో, ‘మనతో ఎవరూ కలిసొచ్చేట్టు లేరు. రేపు పొద్దున్నే మనమే కోత మొదలు పెట్టేద్దాం’ అన్నాడు. ఈ మాటలు విన్న పక్షి పిల్లలు, ఆ విషయం తల్లికి చెప్పగానే ‘ఆ! ఇప్పుడు మనం తప్పక వెళ్లిపోవాలి. ఇప్పటిదాకా తన పని గురించి ఇతరులపై ఆధారపడ్డాడీ రైతు. కనుక పని మొదలు కావటమే కష్టం. ఇప్పుడు తానే వచ్చి పని మొదలు పెడతానంటున్నాడు కనుక, పని తప్పక ప్రారంభమవుతుంది’ అన్నది.

ఈ కథ వ్యక్తులకు గానీ, జాతులకు గానీ ఒక నీతిని బోధిస్తుంది. మిగతా సమయాల్లో కంటే, ఈ క్షణంలో ఈ నీతిని మనం తప్పక గుర్తుంచుకోవాలి.

ఉజ్జ్వల ఉదాహరణ

ఆచరణపూర్వకమైన ఇటువంటి దేశభక్తి భావన గురించి ప్రజలకు శిక్షణ ఇవ్వవలసి ఉంది. దేశ క్షేమం ఆశించినంత మాత్రాన చాలదు, జాతీయ సంక్షేమాన్ని గురించిన ఆకాంక్షలను మన ప్రవర్తనలో ఎంత ఉత్తమంగా వ్యక్తం చేయగలమనేది తెలుసు కోవాలి. జన్మతః ఏర్పడిన దేశభక్తిని ఏ విధంగా ఆచరణలో చూపాలో వివరిస్తుంది ఇంగ్లండులో ఈ ఉజ్జ్వల ఉదాహరణ.

మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం చెలరేగగానే భారత్‌ వంటి దేశాల నుండి ఆహారపదార్థాలను దిగుమతి చేసుకోవటం ఇంగ్లండుకు కష్టమైపోయింది. ఆహారపదార్థాలను తీసుకుపోతున్న బ్రిటిష్‌ నౌకలను జర్మనీ ముంచి వేయసాగింది. యుద్ధ యోజన లన్నిటినీ దెబ్బతీసేంతగా పొట్టకూటి సమస్య ఏర్పడింది. అప్పుడు వారు సాగుచేయదగిన ప్రతి చిన్న ముక్కను సాగు కింద తేవటానికి బృహత్పథకం వేసుకొన్నారు. ఏ పంట ఎంత పండించ గలరో అంచనా వేసుకొని, తదనుగుణంగా వారు ఆహార రంగంలో క్రమబద్ధంగా ఒక సంవత్సరం తీవ్ర కృషి చేశారు. తత్ఫలితంగా వారు తమ కనీస అవసరాలు తీర్చుకునేందుకు తగినంత స్వయం సమృద్ధి సాధించుకు న్నారు. యుద్ధంవల్ల ఏర్పడే గడ్డు సమస్యల్లో ఒక ప్రముఖమైన దానికి వారా విధంగా తట్టుకొని నిలబడగలిగారు. తక్కువ శాతమే పంటభూమి కలిగిన ఇంగ్లండు ఈ అద్భుతాన్ని సాధంచ గలిగింది. దానితో పోల్చిచూస్తే మన దేశం ఎంత విశాలమయినది! ఎంత సారవంతమైనది! నిజానికి మన దేశం భూసారానికి పెట్టింది పేరు. ఐనప్పటికీ ప్రముఖమైన ఈ రంగంలో ఆత్మనిర్భరతను సాధించలేకపోతున్నాం. ఈ సవాలు నెదుర్కొనేందుకు జాతీయ సంకల్ప శక్తిని జాగృతం చేసి, నిర్మాణాత్మకమైన మార్గాల్లో అన్వయించు కోవాలి.

జాతి మనోబల నిర్మాణం

జాతి మనోబలాన్ని అత్యున్నత స్థాయిలో ఉంచగల గటం అత్యంత ప్రముఖ సమస్య. ఎందు చేతనంటే రక్షణ, ఆహారం, పారిశ్రామిక ఉత్పత్తి మొదలైనవాటిలో స్వయంసమృద్ధిని, ఆత్మనిర్భరతను సాధించేందుకు అమలు చేసే పథకాల విజయం- తాత్కాలికాలూ, దీర్ఘకాలికాలూ కూడా – తమ నెత్తుటినీ, చెమటనూ, కన్నీటినీ ఏండ్ల తరబడి సమర్పించటానికి ప్రతి ఒక్కరినీ సంసిద్ధంగా ఉంచటం మీద పూర్తిగా ఆధారపడి ఉంది. తీవ్రమైన జాతీయ చైతన్యం మాత్రమే జాతిని జాగృతం చేయగలదు. కాబట్టి ఈనాడు వ్యక్తమైన మహత్తర జాతీయ మనోబలాన్ని నిలిపి ఉంచటానికి ప్రతి అంశంలోను జాగరూకు లమై ఉండటం అత్యంతావశ్యకం.

– పాంచజన్య నుండి..

Read More